کد مطلب:27889 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
در همان روزگاران و پس از آن واقعه و گاه حتّی سال های سال بعد از آن نیز كسانی با استناد بدان حادثه، علی علیه السلام را «مولا» نامیده اند و كسانی علی علیه السلام را «مولا» خطاب می كنند. علی علیه السلام خود، چرایی این تعبیر را از آنها می خواهد. آنها می گویند: [ چون] روز غدیر خم، شنیدیم كه پیامبر خدا می گوید:«هر كه من مولای اویم، این [ علی] مولای اوست».[1]. عمر بن خطّاب نیز بارها بر این نكته تأكید كرده است، همانند صحابیان دیگر. آیا كسانی كه علی علیه السلام را بر اساس حدیث غدیر و با استناد به جملات آن، «مولا» نامیده اند، از این كلمه، «حبیب» و«نصیر» را برداشت كرده اند؟! آیا جز با سهل انگاری و تن زدن از ساده ترین مسائل زبانی و بیانی، چنین فهمی روا خواهد بود؟!
گویا در آن روزگاران و به هنگامی كه این سخنْ علنی شد، هیچ كس در مفهوم آن (امامت، پیشوایی و زعامت) تردید نكرده است. بیماردلان نیز از سَرِ سست باوری، در سخن پیامبرصلی الله علیه وآله به تردید نگریسته اند، وگرنه در معنای جمله، هرگز تردید نكرده اند.